روزنک

بسم الله الرحمن الرحیم...
این شروع سرآغاز حمدیست بی پایان که همواره بر آنیم تا در حمد او عادت کنیم، ولی وای بر این نفس بی معرفت و وسواس خناس که آشکارا دشمنان انسانند و بی پروا ظالمند بر روان مظلوم ما؛ که شاید اگر این حفره های معرفتی در ژرفای وجود ما نبود، دشمن خناس هیچ منفذی برای ابراز وجود نداشت.
الحمدلله رب العالمین که انسان هم از کوچکترین این عالم است و هنوز در پی خود مانده. شکر در زبان ما بزرگ است و خدا منتظر است برای شکر بزرگتر. حمد و شکر خدا را نمیتوان جبران کرد ولی در نعمت خدمت اجریست که ضامن تمدید این نعمت و انجام وظیفه ایست در ازای شکر نعمت؛ همان است که به آن میگویند زکات و در پس هر نعمتی کاتبان منتظرند برای ضبط اجر خدمت و این از لطف قادر بی همتاست که شکر خود را در نعمت دیگری نهاده و آن خدمت خلق است.